Yüzleşme
Günü geldiğinde ki gelmişti çoktan,kendinle yüzleşme vakti. İçinden kopup gidenlerle,onların kopup gitmesine sebep olan anlaşılmaz yüreklerle yüzleşme vakti. Kendini tanımaya çekindiğin bu yolda başka çehreleri tanımanın daha da zor olduğunu anlama vakti. Seni zorlayanın yalnızca kendi iç savaşın değil,insanların uğraşılmaz ve tatmin edilemez egoları olduğunu kavrama vakti. Bir ucundan ben tutayım derken diğer ucunu tutmasını beklediklerinin ellerini kollarını sallaya sallaya gezdiklerini görebilme vakti. Beklentilerinin seni yaralayacak en büyük silah olduğunu ancak ateşlendiğinde hissedebilme vakti. Yorgun argın çıktığın yollarda karşılaştığın banklarda oturup dinlenmenin kendi evindeki koltuğa ihanet olduğunu anlama vakti. Adını ağzından duymak için sesine bir sevgi büyütenlere en ağır biçimde haykırma vakti. Bu sefer farklı olacak diye güle oynaya gittiğin o evden herkesleşmenin ihanetiyle ayakkabılarını bile giymeden kaçıp gitme vakti.Düşünürken yutkunamadığın şeyler için artık ü