Küçük Kızım İnan

Bak ne diyeceğim dedim kendime

Aştığın yolları bir bir geri yürüyorsun da hiç mı acımıyor için kendine 

Merhamet denilen nankör duyguyu tek başına taşımak hiç mi ağır gelmiyor yüreğine 

İğneyi de çuvaldızı da kendine batırmak hiç mi sızlatmıyor yaralarını derinden

Her zaman ekmek almaya giden olmak,her zaman çöpü atan olmak hiç mi yormuyor ayak bileklerini

Taşın altına eline koyması gereken iki elin de senin ellerin olduğunu bilmek hiç mi kesmiyor bileklerini acıdan

Sırtına yüklediğin yükler yollarda düşüp dururken geri dönüp onları almak ağrıtmıyor mu dizlerini

Yüreğine diktiğin çiçekleri her gün senin sulayacak olman hiç mi yormuyor ellerini

Bırak kendini artık,bırak acı verdiğin bu bedeni,bırak da git bu yüreği artık ya da al eline adam gibi sahip çık ona

Sana senden başka fayda veren ne var da uğraşıyorsun bu kadar başkaları uğruna

Ne için,kim için taşıyorsun bu yükleri

Kimse görmesin seni iyi

Bilmesin kimse ne kadar merhametli olduğunu ne fark eder

Kırmamak için unufak olduğunu da kimse öğrenmeyiversin

Bir tek sen bilsen seni yetmez mi,bir kendi yükünü yüklensen o bile çok değil mi 

Bırak artık,kendinden başka kimseyi düşünmeden yaşamayı öğren ve sürekli de ki kendine yükle sesle ‘Benim hayatım,benim savaşım. Hiç bir şeyde de eğilmez başım.’

İnan kızım sen yüreğine,inan küçük kızım bu yürek senin 

Tepe tepe kullanacak olan da bir tek sensin

Acıyı sen sevdir ona,korkuyu bir tek senden öğrensin.

Günü geldiğinde de yalnızca senin sözünle onu başkasının ellerine versin.