Yazmak Üzerine Bir Takım Mülazahalar

   Yazmak çoğu zaman içindekilerden, çoğu zaman dışındakilerden kurtulmak için kaçış yolu.Ben şimdiye dek hep zorunlu olduğum için yazdığımı söylesem hiç de yalan olmaz ; ama severek yaptım bunu. Bir tezatlık var gibi duruyor ama neyse konumuz bu değil. Ya da şimdi veriyorum kararımı bu olsun konumuz.Sevmek olsun. Yaptığın işi, emek verdiklerini, hayatında senden bir parça diye var ettiklerini sevmek.
   Sevmesem yazmayı içimden dökülür müydü güzel sözcükler, yoksa içimden güzel sözler döküldüğü için mi yazmayı sevdim. Yazılanlar beğenildiği ve ödüle layık görüldüğü için gururum okşandı ama kalbim bundan daha çok pay almış olabilir mi?
   Düşününce beyinle yapıldığı sanılan bir eylem yazmak. Ama insan içinden, gönlünden geçmeyenleri düşünebilir mi? Beyin kalpten bağımsız mı çalışır ya da kalp beyni himayesi altına mı almıştır? Eğer böyle olsaydı mantık evliliklerinin mantıklı bir açıklaması olabilir miydi? Sanmıyorum.
   Kalp söyler,beyin dinler ve ortak noktada buluşulur. Evet ben de yazdığım çoğu yazıya kalbimi kattım diyebilirim. Çünkü önüme hep bir milli bayram,özel gün konsepti sunuldu. Eğer yalnızca beynimi kullanmış olsaydım yazdıklarım tarih kitabı editlerinden pek de farksız olmazdı. Bu yüzden çoğu zaman kalbin; eylemlerde, dile getirilenlerde veya yazıya dökülenlerde daha  ağır bastığını söyleyebilirim.
   Biraz başa dönecek olursak,yazmayı seviyorum. Takdir gördüğüm yahut ödül aldığım için değil herhangi bir sayfayı açıp içimden geçenleri kağıda dökmek beni rahatlattığı için,kendimle baş başa kalabildiğim için. Bu yüzden sevginin arkasında illa bir neden aramaya, o nedenin arkasına saklanmaya çalışmam. Sonuçların bizi aslında olduğumuz yere getirdiğine değil,bizim yaptıklarımızın bizi sonuca yönlendirdiğine inanırım. Sevgi de bir sonucun değil ilklerin başlangıcıdır; durumun payı değil, durumu ortaya koyan vasıtadır o.
   Emeklerinize,sevdiklerinize,yapabildiklerinize daima yön veren siz ve kalbiniz olsun.
   Sevgiyle kalın.